N(iet) I(nvullen) V(oor) E(en) A(nder)

Kun jij gedachten lezen?

Heb jij deze bijzondere gave? Ik niet. De meeste mensen niet. En toch denken heel veel mensen dat ze het kunnen. Er zijn situaties waarin de gedachte dat we dit kunnen een grote rol speelt. Dat is vervelend want ons spanningsniveau en ons handelen worden hierdoor beïnvloed. Ik zie dit bijvoorbeeld bij mensen met een angst voor presenteren. Liefst gaan zij presentaties uit de weg. Misschien herken je de volgende dialoog?

“Als ik presenteer dan kijkt iedereen naar me.”

“Ja, en?”

“Dat vind ik vervelend.”

“Wat is daar vervelend aan?”

“Ik word dan rood en soms ga ik hakkelen.”

“Wat is daar erg aan?”

“Dan denken mensen misschien dat ik me niet goed heb voorbereid, dat ik niet weet waar ik over praat, dan raak ik in de war en denk dan dat ze me raar vinden, of zielig .”

“Zijn er nog meer gedachten die er door je hoofd gaan?”

“Ik denk dat ze vinden ze dat ik er niet goed uit zie. Ik denk dat ze het helemaal niet interessant vinden wat ik te vertellen heb. Misschien vinden ze het saai en zouden ze liever iets anders doen.”

Heel veel gedachten zijn invullingen, we vullen in wat een ander zou kunnen denken en vinden. Er is ook nog een gedachte die we er onbewust aan toevoegen: “dat is verschrikkelijk!” (of vergelijkbare gedachten die hiermee samenhangen…)

Wat we voor een ander invullen is meestal niet positief en het helpt ons zeker niet om met gezonde spanning te presenteren. Beter is het te stoppen met invullen voor een ander en je te richten op de inhoud van je presentatie. Denk helpende gedachten, zoals: ik heb het goed voorbereid, ik zie wel…Ik kan niet weten wat een ander ervan vindt, ik kan het wel voor mezelf zo interessant mogelijk maken. Of keer het om: als ik in het publiek zit hoe kijk ik dan naar degene die staat te presenteren? Denk ik dan onaardig en oordeel ik negatief over die ander?

Kortom: wees je bewust van je gedachten en stop met invullen voor anderen!