Help!

‘De jongen, de mol, de vos en het paard’ van Charlie Mackesy

“Dan haat ik mezelf!” Een deelnemer vertelt dat hij erge last heeft van zijn uitstelgedrag. Hij is begonnen aan een opdracht en is vastgelopen. In plaats van om hulp te vragen blijft hij in zijn eentje tobben en komt niet verder. Vervolgens is hij boos op zichzelf omdat hij uitstelt en hiermee haalt hij zichzelf nog verder onderuit. Hij legt de lat hoog voor zichzelf en ziet hulp vragen als een afgang. Dit is een zich herhalend patroon. Herkenbaar?

‘Wat is het moedigste dat je ooit hebt gezegd?’ vroeg de jongen. ‘Help,’ antwoordde het paard.

Ik ben sinds kort helemaal verliefd op het boek ‘De jongen, de mol, de vos en het paard’. De tekeningen zijn prachtig en de teksten erbij zijn wijs, ontroerend, lief. Toen ik bovenstaande tekst las, moest ik aan deze deelnemer denken.

Het vraagt moed om hulp te vragen. Waarom? Zomaar wat gedachten die maken dat het zo spannend wordt, dat je het liever niet doet:

Ik moet het zelf kunnen.

Ik zie hulp vragen als falen.

Ik ga af als ik hulp vraag.

Ze zullen me zielig, dom, incapabel,  onprofessioneel, enz. (vul zelf maar in) vinden.

Maar realiseer je wel dat, wanneer je hulp vraagt, je de ander daarmee ook iets geeft. Degene aan wie je hulp vraagt krijgt de kans om hulp te geven, geven geeft een fijn gevoel. Het is fijn om te geven!  Deze gedachte heeft mij heel erg geholpen.

Wat ik ook heb geleerd is dat ik sowieso éérder om hulp mag vragen. Wat ik deed was invullen voor een ander en heel lang nadenken aan wie ik het het beste kon vragen en wie ik er het minst mee zou belasten. Niet doen! Als je op tijd hulp vraagt kun je vrijer vragen en is het niet ‘het einde van de wereld’ als iemand nee zegt.

Dus, vooral in deze moeilijke tijd, een tijd vol onzekerheden, angsten, vraag hulp.

Hulp nodig bij:

Stemgeven en zingen met hart en ziel: het maakt dat je je levend voelt, van top tot teen.

Vraag oriëntatie gesprek aan