lichtpuntjes

In een veelbewogen, druk jaar is het me niet gelukt om een blog te schrijven. Het bleef maar op mijn lijstje staan…

Ken jij dat ook, dat je een to-do-lijst hebt en dat er dan bepaalde dingen steeds op blijven staan? En dat, wanneer je jezelf vrije tijd gunt, je je schuldig voelt, omdat het werk nooit af is? En dat je vaak denkt: “ik had eigenlijk nog…” en dat je dan vindt dat je heel erg te kort schiet?

Ik kan hierdoor moeilijk ontspannen, als ik niet uitkijk blijf ik druk ervaren. Ik weet dat ik de keus heb:

hierin blijven hangen, óf accepteren dat het is wat het is, verantwoordelijkheid nemen voor de keuzes die ik maak. Accepteren dat andere dingen nou eenmaal grotere prioriteit hadden.

Zo gaat het toch telkens weer over hoe je tegen de dingen aankijkt.

Tijdens trainingen merk ik dat veel deelnemers gefocust zijn op wat niet gedaan is, wat er niet is, waar ze niet goed in zijn. Dat geeft geen fijn gevoel.

Het beste wat je dan kunt doen is onderzoeken wat werkelijk belangrijk is. Wat maakt het de moeite waard om je bed uit te komen? Wat is er wel? Wat is jouw stip op de horizon? Als je je daarop richt wordt het makkelijker en leuker om jezelf te ontwikkelen en pak je makkelijker dingen op die je anders uit zou stellen of zelfs zou laten liggen.

Ja, het is donker in deze tijd van het jaar en ja, ook ik heb het, en met mij vele anderen, moeilijk met weer een lockdown.

Maar ik kies ervoor me te focussen op de kleine lichtpuntjes, de kleine genietmomenten, op alles wat er wél is en wél kan, wat ik wél doe. Een blog kan van mijn lijstje. Dat geeft een goed gevoel en ik weet het weer:

ik doe wat ik kan,

ik kan wat ik doe,

ik blijf me ontwikkelen én

het is al goed genoeg.